دختر كوچكی هر روز پیاده به مدرسه می‌رفت و بر می‌گشت.

با اینكه آن روز صبح هوا زیاد خوب نبود و آسمان نیز ابری بود،

دختر بچه طبق معمولِ همیشه، پیاده به سوی مدرسه راه افتاد.

بعدازظهر كه شد ،

‌هوا رو به وخامت گذاشت و طوفان و رعد و برق شدیدی درگرفت.

مادر كودك نگران شده بود

كه مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد

یا اینكه رعد و برق بلایی بر سر او بیاورد،

تصمیم گرفت كه با اتومبیل بدنبال دخترش برود.

با شنیدن صدای رعد و دیدن برقی كه آسمان را مانند خنجری درید،

با عجله سوار ماشینش شده و به طرف مدرسه دخترش حركت كرد.

اواسط راه ،

ناگهان چشمش به دخترش افتاد كه مثل همیشه پیاده به طرف منزل در حركت بود،

ولی با هر برقی كه در آسمان زده میشد ،

او می‌ایستاد ،

به آسمان نگاه می‌كرد و لبخند می زد و

این كار با هر دفعه رعد و برق تكرار می‌شد.

زماني كه مادر اتومبيل را به كنار دخترك رساند ،

شیشه پنجره را پایین كشید و از او پرسید:

چكار می‌كنی؟

چرا همینطور بین راه می ایستی؟

دخترك پاسخ داد :

من سعی می‌كنم صورتم قشنگ بنظر بیاید،

چون خداوند دارد مرتب از من عكس می‌گیرد!

باشد كه خداوند همواره حامي شما بوده و

هنگام رویارویی با طوفان‌های زندگی كنارتان باشد.

در طوفان ها لبخند را فراموش نكنید!

نظرات شما عزیزان:

آینده سازان فردا

ساعت20:57---27 دی 1393

[وب سایت]

سلام
وب قشنگی دارین.خوشحال میشم به ما هم سر بزنین[گل]
پاسخ:سلام...ممنون...شماهم وب زيبايي داريد.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: